De eerste paar dagen op Bali (made by Sanne)
Door: Sanne Keurentjes
Blijf op de hoogte en volg Marian
04 Oktober 2014 | Indonesië, Lovina
' je moet er hier uit', ' nee, we moeten er hier nog niet uit'. Durf dat maar eens te zeggen tegen een local busdriver. Niet dat we de weg zelf kende, maar onze trouwe vriend dubbele Tom heeft ons deze keer goed geholpen bij het vinden van onze accomodatie. Na een officieel 2 uur durende busrit van 4 uur zijn wij gearriveerd in Lovina! Sjouwend met onze backbacks (want je snapt natuurlijk wel dat vieze kleding zwaarder is), vonden wij de cottages in een mooie groene tuin. Een warm ontvangst, in meerdere opzichten deze keer. De helikopter hing luid zwaaiend aan ons plafond, hij komt nog net niet naar beneden.
Na een heerlijke douche die we al even hadden gemist (bah!) zijn we relaxed met onze voeten neergestreken in het warme zand. Direct aan het strand was een gezellig strandtentje dat zich in allerlei wereldgerechten had verdiept. Voor Balinese begrippen dan, denk aan pannenkoeken, spaghetti, sandwiches, en zelfs cordon blue. De ober was een vriendelijke Indonesische jongen die een praatje met ons kwam maken. Van het een kwam het ander en ineens hadden we een trip naar de watervallen geboekt voor de volgende dag. We zijn de jongste inmiddels niet meer, dus de oogjes vielen al vroeg dicht, echte party poopers wij!
Mama, het volgende gedeelte kan schokkende gebeurtenissen bevatten, als je wilt kun je door scrollen naar het volgende blok ;).
Ken je dat gevoel dat je wakker wordt voor de wekker? Goed om dat eens te ervaren tijdens je vakantie. Toch stonden de 'gidsen' al vroeg voor de deur, de klok kijken kunnen ze hier wel, altijd op tijd! *spanning* Achterop de scooter naar de watervallen, alleen voor die rit hadden we het al gedaan, geweldig! Elke keer andere geuren, wierook, kruidnagel, cacao. Prachtige rijstvelden om ons heen en binnen een half uurtje waren we gearriveerd. Flinke traptreden voor deze kleine mensen, maar het resultaat was werkelijk verbluffend. Wat een prachtige natuur en helder water. Onze Tarzan liet wel even zien hoe het moest, ja vriend, wij willen graag te voet terug naar boven. Dus gewoon zonder hakuna matata, hakuna mawara, langs de zijkant het water in. Tsssss...afkoelen. Gelukkig hadden we niet 1, niet 2, niet 3, niet 4, maar 5 watervallen. We leerden de drie jongens beter kennen. Zoveel positiviteit, levensvreugde en energie, het was een genot om mee op te trekken. Eenmaal terug vroegen ze ons of we in de avond naar het strand kwamen omdat ze muziek zouden spelen rond een kampvuur. Team marisan overlegt alles, dus we zouden het in ons achterhoofd houden. Na een goede maaltijd op het strand toch een paar tentjes verderop gaan zitten. Nog geen kampvuur, maar wel een gitaar. Jongen 1 speelde gitaar en zong een liedje, het klonk best goed. Vervolgens schuift er een passant aan op de djembe, dit gebeurde nog een keer of tien en voordat we het wisten zaten we met een grote groep rond de tafel liedjes te zingen en werden de instrumenten continu gerouleerd. Niet alleen de instrumenten maar ook het glaasje arak, een mix van rijstwijn, alcohol, limoen en honingsiroop, ging regelmatig rond. Dit zijn echt muzikale talenten, een top avond! We hebben nog even een kijkje genomen in het nachtleven van Lovina maar dit bleek een deceptie gezien de hardcore tik van de DJ, hij heeft het gelukkig wel naar zijn zin gehad.
Een kort nachtje brengt ons naar een nieuwe dag waar we Lovina achter ons laten en vertrekken richting Ubud. We permitteren onszelf een enorme luxe door een Prive chauffeur in te huren voor een dag. Je weet wel, iemand die stop wanneer je wilt!
Om 9 uur vertrokken vanuit ons hotel op weg naar onze eerste stop. Ulun Danu Temple, een zeer indrukwekkende tempel gelegen in het water. Tenminste, dat is wat we dachten. De ietwat tegenvallende realiteit deed ons denken dat we nog op zoek moesten naar de grote tempel, in het water. Helaas pindakaas, want het ligt droog als je met voor het regenseizoen zit en de mensen hier kijken natuurlijk altijd klein bij zo'n tempel. Toch een mooie ervaring door de rust en vrede die dit gebied uitstraalt. De geur van wierook opnieuw en ook de offer pakketjes die overal worden geplaatst, deze bestaan uit bloemen, snoep en rijst. 5 keer per dag brengen zij een offer aan de goden.
De volgende stop was Jati Luwih, de rijstvelden. Je krijgt het idee dat je op weg bent naar een schaars bezochte plek door de smalle en slechte wegen. Net als je je begint af te vragen waar je het moois gaat zien duikt er een slagboom op. Dokken! Heh balen, toch al ontdekt door al die toeristen. Ik vraag me soms af hoe die bussen het doen, maar aan de rijvaardigheden van de chauffeurs hoef je in ieder geval niet te twijfelen. We arriveerden in een prachtig groene vallei van rijst terrassen. Aangezien onze chauffeur er ook nog nooi was geweest liep hij met ons mee. Marian is deze vakantie geabonneerd op het tijdschrift 'Uitglijden', dus voor de het door hadden zat ze zo een paar treden lager (We hebben het abonnement inmiddels opgezegd). Na wat mooie foto's en een kijke van dichtbij was Marian ook nog getuige van het gesprek van de dag. Een echtpaar liep langs ons naar beneden en vroeg zich af waarom er overal koeien in de schuurtjes stonden. Mevrouw dacht dat het was voor de melk. Nou, dit soort koeien heten bij ons stieren en het lijkt ons niet logisch dat ze de 'melkers' 400 meter laten lopen van schuur naar schuur.
De laatste stop voor Ubud was Monkey Town, de absolute favoriet. Nu zijn de vanochtend enigszins geschrokken door de gibbon die ons door middel van zijn tanden duidelijk wilde maken dat het een banaan of ons leven was. Onder begeleiding werden we dan nu ook door het bos geleid. Na aandringen van de begeleider ging ik toch eindelijk zitten voor een foto, springt dat beest ineens op schoot! Even schrikken, Marian maakte meteen de foto's. Zoals je kunt zien op de foto's is het niet bij even gebleven, de glimlach is met echt ;). Even later denderde er een op Marian af en landde op haar schouder, met kind! Of ze even haar arm omhoog kon houden, work out! Die baby gibbons kijken je aan met grote ogen, je zou ze bijna kroelen. Ergens kwamen we ook nog een boom tegen met een wel heel kenmerkende vorm. Hier zal ik verder niet over uitweiden, de foto spreekt boekdelen.
Na dit avontuur kwamen we aan in Ubud, in het hotel midden in de stad. De kamer ziet er piekfijn uit, lang leve booking! Na een paar minuten realiseerden we ons dat we precies op tijd waren aangekomen. Luide muziek kwam van alle kanten binnen vallen, ceremonie dag op Bali. Een horde kleurrijk geklede mensen met instrumenten liep keurig gerangschikt door de straat. Dit zij de geluksmomentjes waarop je je realiseert dat het hier en nu het enige is waar je wilt zijn. We hebben lekker gegeten in een houten huisje in kleermakerszit en zijn klaar voor onze verrassingsdag in Ubud.
Tot de volgende!
-
04 Oktober 2014 - 16:43
Nicky:
Hoi meisjes,
Lig hier in een deuk!!! wat schrijven jullie leuk zeg!!!
Erg schokkend was het niet hoor Sanne, ook al heb ik een gruwelijke hekel aan scooters...... en gasten die mijn dochter achterop nemen .....en....... :-)
Super om te horen dat jullie het zo naar jullie zin hebben. Blijf genieten en vergeet niet dat ik ooit ook jong ben geweest :-p
Australië was ook een avontuur hoor!!!!!!! <3 xxxxx -
04 Oktober 2014 - 16:53
Han:
Hoi meiden,
Geweldige verhalen, zo reizen we een beetje met jullie mee vanuit onze luie stoel. Ga er mee door, we zien er naar uit meer te lezen en te zien. Goede reis verder en veel nieuwe ervaringen.
Groetjes padre -
04 Oktober 2014 - 17:00
Nicky:
Hoi Hoi ,
nog ff ; geweldige foto`s!!!!!! vooral die met de aapjes ...... hahahahahaha
Groetjes xx -
04 Oktober 2014 - 18:55
Wieke:
leuk leuk mee genoten! -
05 Oktober 2014 - 19:27
Annie:
hallo Marian, wat een geweldige reis zijn jullie aan het maken,en wat kun jij geweldig de verhalen vertellen en opschrijven.en dan de foto,s ben gewoon jaloers,ha grapje geniet ervan.en ik blijf jullie volgen.groetjes annie -
05 Oktober 2014 - 21:03
Karim:
Wederom zoveel moois, je komt geloof ik zintuigen tekort als ik het zo lees.
Blijven genieten jullie twee!! -
06 Oktober 2014 - 16:32
Ingrid:
Hoi Sanne en Marian!
Super leuk om al jullie verhalen hier te kunnen lezen, net alsof ik er een heel klein beetje bij ben:)
Vooral die foto's zijn echt geweldig! Ben bijna overtuigd dat reizen zonder vast plan misschien zo gek nog niet is ;-)
Heeeel veel plezier en ik ben benieuwd naar jullie volgende verhaal :)
Groetjes,
Ingrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley