Laatste (relax)dagen op Bali (made by Sanne)

Op aanraden van onze Spaanse vriendin uit Lovina zijn we vanuit sanur verder gegaan naar jimbaran. Het sakura hotel stond goed aangeschreven, dus dat kon niet missen, dachten wij. Helaas roken de bed lakens niet zo fris als thuis en worden je vieze handdoeken stiekem opgerold, alsof je dat niet merkt. Het voordeel was dat we transfer hadden naar het strand, met een opgevoerde golfkar scheurden we naar het strand. We hebben ons tijdens de vakantie inmiddels meerdere keren afgevraagd wat de gevolgen zouden kunnen zijn van dit pittige rijgedrag.
Eindelijk was het moment daar, heerlijk dagje niets doen. Voeten omhoog en genieten van het strand, de zee en de surfers. We hebben een hapje gegeten terwijl we de voeten in het zand groeven. Later hebben we een duik genomen in het zwembad om onze voeten weer schoon te krijgen. We hadden nog verse mango's meegekregen van de familie van Rudy, dus tijdens een potje kolonisten hebben we die lekker op gegeten. Ik heb eerst wel moeten beloven dat ik niemand iets aan wilde doen met het mes dat ik daar wilde lenen.

Volgende dag zijn we vertrokken richting kuta. Er was ons nadrukkelijk gezegd dat we hier niet moesten zijn, echter wekt dat toch enige nieuwsgierigheid. Wij hebben de tijd, dus we lieten ons verleiden. Dit bleek geen slechte keus. We sliepen in het angkul angkul hotel waar de rust werd gevonden door de typische pingel muziek die ons al dagenlang achtervolgd. We zijn er meteen op uit gegaan, aangezien onze kamer nog niet klaar was. Een wandeling over het strand, kijken naar de surfers, winkels langs de boulevard en daarna naar de bioscoop. Graag willen we deze even nadrukkelijk benoemen omdat we nergens zo luxe naar de film zijn geweest.The première was een kleine zaal vol met leren stoelen die helemaal in lig stand konden, dekentje tegen de kou en daar lagen de luxe paarden. Het enige nadeel is meteen dat er niet veel keus was, dus het werd Dracula of Dracula. Je snapt natuurlijk dat het educatief verantwoord is om nog wat van de Indonesische taal op te steken, dus onder dat mom hebben we onszelf verwend. Het was enigszins moeilijk om de zaal te verlaten nadat de film was afgelopen.

De volgende dag hebben we onszelf opnieuw richting het strand bewogen, echter was het vandaag ook een dag om lekker te shoppen. Afdingen hebben we inmiddels aardig onder de knie. Als je er geld mee zou kunnen verdienen, dan waren we nu stinkend rijk. Na wat verse vruchtensappen, winkeltjes en een gevulde maag besloten we dat het tijd was voor wat beweging. Bahiana salsa bar was dan ook onze volgende bestemming. Hiervoor ben ik Marian zeer dankbaar, naast dat ze graag mee wilde en nu ook salsa lessen gaat nemen, mocht ik ook haar schoenen lenen. Dit was niet geheel onbelangrijk, want met die Nike jeruzalems stap je hooguit de basis pas. Het blijft fascinerend dat waar je ook bent in de wereld, salsa alle talen spreekt, je kunt met iedereen dansen.

De volgende dag zijn we verhuisd naar seminyak, dat ligt net iets boven kuta. Iets meer rust om de laatste drie dagen relaxed af te sluiten. We boekten een luxe hotel en zijn direct naar het populaire strand gegaan. Dit bleek iets tegen te vallen, het zand is donker en er stonden maar 10 bedjes voor het hotel. En als je niet om 7 uur op staat om je handdoek daar neer te leggen heb je natuurlijk geen plek meer. Na een dagje uitrusten zijn we neergestreken bij een restaurantje op het strand. Lekker lui hangen in zitzakken met de voeten in het zand. Ondertussen konden we genieten van de muzikale bevolking hier. Ik zeg bewust bevolking, want bij ieder tentje hebben ze een band en de een speelt nog harder dan de ander. We proberen natuurlijk wat mee te zingen, al weet je soms niet waar in te haken gezien de fonetische songteksten.

De volgende dag verliep niet heel anders. Na een uitgebreid ontbijt buffet zijn we weer op zoek gegaan naar een bedje, deze keer tot onze verbazing was er nog wel een bed beschikbaar bij het hotel. Wat een feest! Ik kan me zo voorstellen dat de ietwat inactieve dagen voor jullie een verrassing zijn na alles wat we hebben meegemaakt. Om het toch spannend te houden; ik won 2 mojitos bij de biahana club doordat ik op de winnende foto stond, we hebben gegeten bij Frankenstein, de meest angstaanjagende tent waar ik ooit heb gezeten. Deze keer niet vanwege de kwaliteit van het eten, maar door de zombies die rond liepen. Cocktails werden geserveerd in een infuus zak en daarnaast kregen we een cabaret show van skeletten. Per slot van rekening zijn we die avond ook nog uitgelachen toen we veeel te weinig boden voor geïmporteerde tassen die bij de buren de helft waard waren. Daarna hebben we gedaan waar we al de hele vakantie naar verlangden, een massage! Na ongeveer driehonderd keer 'no thanks' te hebben geantwoord op de vraag 'mesaaaaaaag?', hebben we eraan toegegeven en hebben we een heerlijke massage gehad. Deze dames zijn rete sterk, blauwe plekken en ik voel mijn rug nog. Uiteraard was dit een heerlijke afsluiting van de vakantie.

Na dit alles kwam er een einde aan ons avontuur. Op woensdag stond de taksi om kwart voor tien klaar en vertrokken we naar Denpasar AirPort. Om 12:30 gingen we de lucht in, op naar Jakarta. De reis ging snel door de gezellige gesprekken met de Engelse dame naast ons. Wel leuk om op te merken dat ze geen van de activiteiten die we hebben gedaan op Bali kende. Ze ging toch immers op vakantie...

Om de tijd te doden totdat we om 00:40 uur naar Dubai zouden vliegen hebben we ons een paar uur laten opsluiten in een enorme mall. We slenterden de 7 verdiepingen rond en besloten een hapje te eten bij de warung. Java heeft ons toch echt betoverd met het eten, meer dan Bali. Vervolgende hebben er in de vertrekhal in Jakarta nog wat aandacht trekkende spellen gespeeld. We besloten voor de ander een dier op te schrijven en op je voorhoofd te plakken, raad maar wie je bent?! Marian had een enigszins dubieuze woordspeling gecreëerd, je raadt het al...het rijmt op bal.

Omdat we inmiddels gewend waren aan onze degelijke bedtijden, was deze tijd bijna onhaalbaar. Met vermoeide ogen stapten we het vliegtuig in, op naar huis!

Met onze voetjes veilig op de grond in Brussel. En een warm onthaal van Ramon was het tijd om lekker taco's te gaan eten bij Lars!

We hopen dat jullie genoten hebben van de verhalen, wellicht tot de volgende keer
Liefs Marian en Sanne (Team: Marisan)